صبح است ساقیا قدحی پر شراب کن

صبح است ساقیا قدحی پر شراب کن
صـبـح است ساقـیا، قَدَحی پر شراب کن
دُورِ فـلـک درنـگ نــدارد، شـتـاب کـن
زان پـیـشـتـر کـه عالَمِ فانی شود خراب
مـا را ز جـام بـاده گـلـگــون، خراب کن
خورشـیـدِ مـی ز مشرقِ ساغر طلوع کرد
گـر بـرگ عیش می‌طلبی ترکِ خواب کن
روزی کـه چـرخ از گِـلِ مــا کـوزه‌ها کند
زِنـهـار، کـاسـه سـر مــا پـر شــراب کن
مـا مـردِ زهـد وُ توبـه وُ طامات نیستیم
بـا مـا بـه جـام بـاده صافی خطاب کن
کـار صـواب بـاده پـرسـتـیـست حافظا
بـرخـیـز وُ عـزم جـزم بـه کار صواب کن

بیت نخست:

صـبـح است ساقـیا، قَدَحی پر شراب کن
دُورِ فـلـک درنـگ نــدارد، شـتـاب کـن

معنای بیت نخست:

ای ساقی، صبح شده است، ظرفِ شراب را پر کن؛ زمان برای لحظه‌ای نمی‌ایستد، پس تو نیز عجله کن! و جام شراب را به ما بده.

نکات و معانی:

قدح: ظرف شراب.

دور فلک: گردش روزگار.

تضاد: درنگ و شتاب.

جناس: شتاب، شراب.

بیت دوم:

زان پـیـشـتـر کـه عالَمِ فانی شود خراب
مـا را ز جـام بـاده گـلـگــون، خراب کن

معنای بیت دوم:

ای ساقی قبل از آنکه این دنیای ناپایدار و زودگذر ، خراب و ویران شود، ما را از شراب سرخرنگ مست و مدهوش کن.

نکات و معانی:

عالم فانی: دنیای زودگذر.

باده گلگون: شراب سرخرنگ.

جناس: خراب؛ معنای اول: ویران، معنای دوم: مست و مدهوش.

ایهام تناسب: خراب و فانی.

بیت سوم:

خورشـیـدِ مـی ز مشرقِ ساغر طلوع کرد
گـر بـرگ عیش می‌طلبی ترکِ خواب کن

معنای بیت سوم:

شراب همچون خورشیدی از مشرق ساغر برآمد و ظاهر شد، اگر به دنبال توشه‌ای برای عیش و خوشگذرانی هستی، خواب را رها کن.

نکات و معانی:

خورشید می: اضافه تشبیهی.

مشرق ساغر: اضافه تشبیهی.

برگ: توشه، آذوقه.

تضاد: طلب و ترک.

تناسب: خورشید، مشرق، طلوع.

بیت چهارم:

روزی کـه چـرخ از گِـلِ مــا کـوزه‌ها کند
زِنـهـار، کـاسـه سـر مــا پـر شــراب کن

معنای بیت چهارم:

زمانی که آسمان از خاک وجود ما کوزه‌ها ساخت؛  هشیار باش و مراقب باش که کاسه سر من را پر از شراب کنی!

نکات و معانی:

چرخ: آسمان مجاز از روزگار.

کند: سازد.

زنهار: آگاه باش.

بیت پنجم:

مـا مـردِ زهـد وُ توبـه وُ طامات نیستیم
بـا مـا بـه جـام بـاده صافی خطاب کن

معنای بیت پنجم:

من اهل پرهیزکاری و توبه و ادعاهای پوچ و بی‌معنی نیستم، اگر می‌خواهی با من صحبت کنی در مورد جام شراب ناب صحبت کن.

نکات و معانی:

زهد: پرهیزکاری.

توبه: پشیمانی.

طامات: لاف و ادعاهای صوفیانه.

خطاب کن: سخن بگو.

نکته: نکته قابل توجه و رندانه حافظ در این بیت قرار دادن و مترادف دانستن طامات، با زهد و توبه هست.

بیت ششم:

کـار صـواب بـاده پـرسـتـیـست حافظا
بـرخـیـز وُ عـزم جـزم بـه کار صواب کن

معنای بیت ششم:

ای حافظ، کار درست، علاقه شدید به سرمستی است؛ پس برخیز و برای انجام کار درست تصمیم محکمی بگیر.

نکات و معانی:

صواب: درست.

عزم جزم: تصمیم محکم.

جناس: عزم، جزم.

تکرار: صواب.

2 دیدگاه روشن صبح است ساقیا قدحی پر شراب کن

دیدگاه خود را بنویسید:

آدرس ایمیل شما نمایش داده نخواهد شد.

فوتر سایت