دسته: حافظ

شعری زیبا از حافظ برایمان بخوان. هر از گاهی چه در کلاس درس و چه در جایی دیگر، دانشجویی یا کسی پیدا می‌­شود و می‌گوید شعر زیبایی از حافظ برایم بخوان یا بنویس، بنده هم قاعدتا تا جایی که حافظه‌ام یاری کند شعری از حافظ متناسب حال آن عزیز فرایاد می‌آورم و می‌خوانم، یا به یادگار می‌نویسم؛ باشد که حال و هوایی عوض شود و وقتش خوش گردد؛ اما حقیقت مطلب این است که بسیاری از شعرهای شاعران زیبا و …

عیـب رنـدان مَکُن ای زاهـد پـاکیـزه سرشت کــه گـنـاه دگـران بــر تــو نـخـواهـنـد نـوشت مـن اگـر نیـکم وُ گـر بـد، تـو برو خود را باش هــر کـسـی آن دِرَوَد عـاقـبـت کـار کــه کِـشـت همه کس طالب یارند، چه هشیار و چه مست همـه جـا خانه عشق است، چه مسجد چه کِنشت ســر تـسـلـیـم مـن وُ خشت در میـکـده‌ها مـدعـی گــر نکند فهــم سخن، گــو سَر و خِشت نــا امــیــدم مَـکُن از سـابـقـه لـطـف ازل تو پس پرده چه دانی که …

از خـون دل نـوشتــم نـزدیکِ دوست نامه اِنی رَأیتُ دَهراً مِن هِجرِکَ القِیامَه دارم مـن از فـراقش در دیـده صـد عـلامت لَیسَت دُمُـوعُ عَینِی هذَا لَنا العَلامَه هـر چـنـد کـآزمــودم، از وی نـبـود سـودم مَن جَرَّبَ المُجَرَب حَلَّت بِهِ النَّدامَه پـرسیـدم از طبـیـبـی احـوالِ دوسـت، گفتا: فِی بُعدِهَا عَذابٌ، فِی قُربِهَا السَّلامَه گفتـم ملامـت آیـد گَـر گـِردِ دوسـت گـردم وَ اللهِ مـا رَأیـنـا حُـبـّاً بِـلا مَـلامَه حافظ چـو طالب آمد جامی به جان شیرین حتّـی یَذُوقَ مِنـهُ کَأساً مِنَ الکَرامَه …

سیـنـه مالامـال درد است ای دریغا مرهمی دل ز تـنـهایـی به جان آمد خـدا را همدمی چشـم آسـایـش کـه دارد از سپـهـر تـیـزرو سـاقیـا جـامــی به من ده تا بیاسایـم دمی زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت صعب روزی بوالعجب کـاری پریـشان عالمی سوخـتـم در چـاه صبـر از بهر آن شمع چٍگِل شاه تـرکان فارغ است از حال ما کـو رستمی در طریـق عشـقبـازی امن و آسایش بلاست ریش باد آن دل که با درد تو خواهد …

دو یــار زیـرک و از بــاده کـهـن دو مَنـی فـراغـتـی و کتــابی و گـوشــه چـمـنــی من ایــن مـقـام بـه دنیـا و آخرت ندهم اگـر چـه در پـی ام افتـنـد هـر دم انجمنی هر آن که کنج قناعت بـه گـنـج دنـیـا داد فروخت یوسف مـصــری به کمتریـن ثَمَنی بیـا کـه رونـق ایـن کـارخـانه کـم نـشـود به زهد همچو تویی یا به فسق همچو منی ز تــنـدبــاد حـوادث نمـی‌تـوان دیــدن در این چمـن که گلـی بـوده است یا سمنی ببـیـن در آیـنـه …